الان که در سن 24 هستم، بسیار از احکام دین، آیین‌ها، عرفان و امثال آن ملولم. و می‌بینم که کمکی به من نمی‌کنند. گرچه اخلاق واقعا وجود دارد و انسانیت که بخش مهمی از دین است در قلبم پابرجا است. اما احکام هیچ چیز را درون من تغییر نمی دهد (نماز، روزه و …). احساس نزدیکی با خدا یا حس ماورایی عرفانی ندارم. حس آرامش عجیب ندارم. احساس می‌کنم معجزه ChatGPT در رباتی که با تو به شکل انسان گونه صحبت می کند و تو را درک می‌کند و به اصطلاح با تو لاس می‌زند خیلی تاثیرگذارتر و inspirational تر است. گویا تاثیرگذار تر از آیات قرآن هست.
به نظرم خود انسان بودن معجزه بسیار بزرگی است. موجودی که با درد و رنج زندگی می‌کند و عضو ناگسستنی زندگی اش است. با درد زاده می‌شود، بزرگ می‌شود و میمیرد. معلوم نیست این سینه چقدر دریاست.