سختی کار

سه روزی هست که توی یک شرکت استارتاپی استخدام شدم. برای position هوش مصنوعی. خیلی خوشحالم از تصمیم ام و مسیر ام رو پیدا کردم.

اما سختی هاش اینه که استادی ندارم و خودم باید self coaching کنم. امیدم به خانواده ام هست برای تامین مالی ام ولی باز هم مشکلی پیش نمیاد چون در صورت لزوم میتونم برم بیرون کار کنم ولی فرصت یادگیری رو از دست خواهم داد. بالاخره ادمه و نیازهاش

از شدت خستگی شب ها نمیتونم بخوابم و خواب های بد می بینم. دلیلش هم رو هوا بودن کاری که می کنم هست. ولی آینده داره و با ساپورت خانوادم مهیا میشه. حتی اگر هم نشه راه های دیگه هم هست. به هر حال به حیطه AI وارد شدم و می خوام توش حسابی قوی بشم.

به یه app مدیریت عادت ها هدف ها و برنامه ریزی نیاز دارم که بتونم خودم رو monitor کنم.

بعلاوه کلاس پیانو و زبان هم از target های اصلی ام هست. شاید بتونم زبان رو با یک سری کورس آنلاین اوکی کنم. باید پول بدم و اینا. ولی پیانو رو نمیشه. ببینم چی میشه فعلا باید روی نظم و بازدهی ام کار کنم.

به امید پیروزی، استفاده تمام از قابلیت های مغزم برای کمک به خودم و مردم، لذت بردن از زندگی و چشاندن لذت به مردم. 

that’s how I feel and see life. 

ارسال شده در روز‌ نوشت

یک دیدگاه بنویسید